Wśród ugrupowań powstałych w społeczności kościelnej w okresie posoborowym, inspirowanych dekretem o apostolstwie świeckich, wymienić należy Apostolat Maryjny.
Zainicjowany w naszym kraju z okazji 150 rocznicy objawień Najświętszej Maryi Panny św. Katarzynie Laboure został zatwierdzony pismem Księdza Prymasa Polski z dnia 6 lutego 1992 roku N. 427/92/P. Pismo to stwierdza, że 252. Konferencja Biskupów Diecezjalnych przyjęła STATUT APOSTOLATU MARYJNEGO W POLSCE i wyraziła zgodę, by Apostolat Maryjny mógł działać i rozwijać się we wszystkich diecezjach Polski.
1.Pogłębianie kultu Niepokalanej przez życie autentycznie chrześcijańskie.
2.Oddziaływanie na ludzi zaniedbanych, obojętnych i zagrożonych religijnie, zwłaszcza znajdujących się u kresu życia.
3.Szerzenie braterskiej miłości i likwidowanie obojętności, niechęci, niezgody i napięć oraz długotrwałych, sąsiedzkich, względnie rodzinnych niesnasek i nieporozumień.
Dla konkretnej, codziennej realizacji tych celów posługuje się Apostolat Maryjny dziesięcioma szczegółowymi radami, z których prawie wszystkie mają swoje uzasadnienie w tekstach Pisma św. Są to następujące rady:
Rady te, jako szczegółowe wskazania, wynikają też z charakterystycznych dla członków Apostolatu Maryjnego cech duchowości, które określone są w Statucie Apostolatu Maryjnego, zwłaszcza w następujących słowach: Członkowie pogłębiają pobożność maryjną przez studium mariologii oraz przez często powtarzane poświęcenie się Maryi i oddawanie się do Jej dyspozycji. Cechą charakteryzującą apostołów maryjnych winna być braterska miłość wyrażająca się w pełnieniu zadań apostolskich, w służbie bliźnim będącym w potrzebach duchowych i materialnych. Członków Apostolatu Maryjnego ożywia pokora, warunkująca uzyskanie Bożej łaski koniecznej dla uświęcenia własnego i braci.
Mimo najlepszych założeń i najbardziej sugestywnych wskazań potrzebne są jednak – jak praktyka życiowa tego dowodzi – regularne, stałe impulsy do wytrwałej i ożywionej działalności. Rolę tę spełniają comiesięczne spotkania każdego 27 dnia miesiąca, dni skupienia, rekolekcje, udział w pielgrzymkach itp.
Apostołowie maryjni stają się na terenie parafii nieodzownymi pomocnikami i współpracownikami miejscowych duszpasterzy. Nie ograniczają się oni tylko do apostolstwa modlitwy, ale podejmują wszelkie dostępne im i możliwe środki działania, szerząc wokół siebie dobro zwłaszcza w stosunku do osób najbliższych, z którymi spotykają się codziennie z racji pokrewieństwa, przyjaźni czy wspólnej pracy. Jak wielki wpływ w środowisku, w parafii, w danej miejscowości, wywiera grupa apostołów maryjnych można sobie to choć w części uzmysłowić, gdy ma się na uwadze fakt, że każda osoba należąca do Apostolatu Maryjnego, troszczy się i oddziałuje po apostolsku na własną rodzinę, krewnych, przyjaciół i znajomych oraz na współpracowników.
Jeśli do wspólnoty Apostolatu Maryjnego należy kilkadziesiąt osób, wówczas można powiedzieć, że znaczna część parafii pokryta jest siecią apostolskich oddziaływań i staje się terenem pracy ludzi świeckich ożywionych duchem apostolskim, którzy bez hałasu, spokojnie a skutecznie budują dobro i zwalczają zło.
Apostołowie maryjni uświadamiają sobie, że owocność ich poczynań jest uzależniona od Tej, która jest Pośredniczką łask, dlatego trwają w ufnym, dziecięcym kontakcie z Nią. Najczęściej posługują się Jej Cudownym Medalikiem, którego noszenie z wiarą – zgodnie z Jej obietnicą zapewnia wielkie łaski.
Apostolat Maryjny posługując się w działalności swojej Cudownym Medalikiem doświadcza nadzwyczajnych wydarzeń, które nie dadzą się wytłumaczyć naturalnym biegiem rzeczy. Niektóre z nich opisywane są w Promieniach Pośredniczki Łask, w piśmie przeznaczonym dla członków Apostolatu Maryjnego.
Apostołowie maryjni, mając do dyspozycji tak skuteczny środek oddziaływania, przekazują go przede wszystkim najbardziej potrzebującym Bożej pomocy. Są nimi osoby chore, którym grozi nieuchronnie zbliżająca się śmierć, często bez pojednania się z Bogiem. Należą również do nich ludzie ubodzy duchowo, zaniedbani pod względem życia chrześcijańskiego i praktyki religijnej, przygnębieni, bliscy rozpaczy, ci, których szczególnie przygniata ciężar obowiązków i nadmiar odpowiedzialności. Są to wreszcie ludzie nie kontaktujący się w ogóle z Bogiem.
Apostolat Maryjny służy ofiarnie w tych przypadkach i czuwa nad tym by nikt nie zginął z powodu zaniedbania czy niewypełnienia obowiązku skutecznej troski apostolskiej.
Apostolat Maryjny w gorliwej służbie Kościołowi obiera także i inne środki apostolskiego działania, jak np. oddziaływanie na otoczenie w duchu braterskiej miłości przez wzajemną pomoc, uczynność, przez nasycanie stosunków międzyludzkich kulturą chrześcijańską, przez łagodzenie napięć i wygaszanie sporów i nieporozumień, jak również przez upowszechnianie czytelnictwa religijnego m.in. drogą wypożyczania książek czasopism, informacji o treści religijnej uwzględniającej m.in. prawdy mariologiczne związane z Cudownym Medalikiem, tj. Niepokalane Poczęcie, Pośrednictwo łask, Współcierpienie zbawcze oraz Macierzyństwo duchowe Najświętszej Maryi Panny.
Rozległe perspektywy działania roztaczają się przed Apostolatem Maryjnym, który stara się też posługiwać różnymi środkami w zależności od gorliwości i roztropności każdego z jego członków. Kto pragnie żyć duchem Apostolatu Maryjnego, zobowiązuje się bowiem wnosić wewnętrzny dynamizm, autentyczne tchnienie apostolskiego życia, które pozwala każdemu odpowiedzieć na jego własne powołanie i osiągnąć cel sobie postawiony.
Wysiłek chrześcijańskiego życia, winny towarzyszyć noszeniu Cudownego Medalika… Cudowny Medalik jest wezwaniem do wytrwałej modlitwy jako wyrazu ufności złożonej w Niepokalanej. Módlmy się zwłaszcza słowami: O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. Cudowny Medalik jest zewnętrznym znakiem poświęcenia się Niepokalanej; często więc, a szczególnie przed pracą, modlitwą i odpoczynkiem zwracajmy się do Najświętszej Maryi Panny ze słowami: Matko! Weź to w Swoje ręce! Tobie to ofiaruję. Matko pokieruj mną!
Matka Boża obiecała bowiem: Wszyscy, którzy go nosić będą dostąpią wielkich łask. Tych, którzy Mi ufają otoczę szczególną opieką.Cudowny Medalik jest czytelnym znakiem miłości, opieki, troski, pomocy i obecności Maryi w naszym życiu. Uczy nas dzięki swej symbolice o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o Jej Pośrednictwie łask, o Duchowym Macierzyństwie względem nas, o Współcierpieniu zbawczym i Jej Królewskiej godności. Krzyż na Cudownym Medaliku uprzytamnia nam nieskończoną miłość Boga okazaną w Odkupieniu świata. Dwa serca natomiast stanowią wezwanie do przemiany naszego serca, to jest do nawrócenia i życia w miłości względem Boga i każdego człowieka. Dwanaście gwiazd wskazuje na nasze apostolskie obowiązki. Maryja Matka Kościoła wzywa nas, byśmy byli apostołami! Włączmy się więc w Apostolat Maryjny!