31 marca 2018 roku o godz. 21:30  rozpoczęła się  LITURGIA WIELKIEJ SOBOTY oznajmiająca nam zmartwychwstanie Chrystusa. Liturgia rozpoczęła się przed kościołem gdzie zostały poświęcone ogień i woda. Liturgię koncelebrowali:   ks. Ryszard –  proboszcz parafii, ks. Krzysztof, ks. Tomasz , ks. Łukasz i ks. Tadeusz. Głównym celebransem był ks. Łukasz.  Poświęcił on ogień, od którego zapalił paschał, na którym zostały wyżłobione symbolicznie greckie litery Alfa i Omega (Bóg , który istnieje od zawsze i nie przestanie istnieć) oraz cyfry obecnego roku  (oznaczają wpisanie naszej, konkretnej historii w nieskończone istnienie Boga) i wbite zostały w paschał pięć symbolicznych gron oznaczających 5 ran Chrystusa-Boga. Po zapaleniu paschału celebrans nałożył kadzidło do kadzielnicy.  W tym czasie w kościele była zupełna ciemność. Celebrans wchodząc procesyjnie do kościoła trzykrotnie zatrzymywał się śpiewając wezwanie „Światło Chrystusa” i wtedy wierni zapalali trzymane w ręku świece, można je było zapalać tylko od ognia pochodzącego od paschału. Tak, ze światłość  w ciemnym kościele pojawiała się stopniowo tak  jak paschał zbliżał się do głównego ołtarza.  Kiedy paschał został wniesiony przed ołtarz, został ustawiony obok chrzcielnicy. Wtedy rozpoczęła się liturgia w kościele. Ks. Łukasz  odśpiewał  ORĘDZIE WIELKANOCNE (Exsultet). Podczas Liturgii Słowa   wysłuchaliśmy 8 czytań (7 ze Starego Testamentu i 1 z Nowego Testamentu), przeplatane śpiewem psalmów i modlitwą celebransa.  W tę część włączyły się osoby świeckie, lektorzy i nadzwyczajni szafarze. Usłyszeliśmy wreszcie radosne „Chwała na wysokości” wraz z głosami wszystkich dzwonów i dzwonków. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Tomasz.

„W czasie tej Wigilii Paschalnej z całym Kościołem próbujemy i mierzymy się z cierpieniem człowieka, które staje się błogosławieństwem i światłem tak jak płomień zapalanego Paschału, który dzisiaj tak mocno symbolizuje Jezusa Chrystusa. To znak,  w którym człowiek spala się dla innych. To znak bólu i cierpienia, które wkładamy w nasze życie po to żeby dawać światło. I dzisiaj w tej bogatej Liturgii Słowa widzimy te osoby, które spalają się dla innych.  Abraham w duchu posłuszeństwa chce służyć Bogu ale musi zrezygnować  tak na początku wydaje się mu, że  z daru ojcostwa. To podążanie za Bogiem jest związane z bólem i cierpieniem ale w ostateczności tak jak dzisiaj widzimy tryumf światła nad ciemnością,  Chrystus w nas zwycięża. I będzie zwyciężał. On jest tym, który nas prowadzi.  I warto, abyśmy w naszym życiu podali dłoń Chrystusowi. Pozwolili powiedzieć sobie powstań i raduj się swoją godnością Dziecka Bożego. Podźwignij się z ciemności i to jest bardzo ciekawe doświadczenie, z którym przychodzi nam żyć, z tym doświadczeniom Boga, który pochylając się nad biednym człowiekiem nie potępia go ale wyciąga do niego rękę i podnosi. To jest wyjątkowe doświadczenie, abyśmy mieli tę głęboką świadomość , że On  Jest Ojcem, który troszczy się o swoje  dzieci. Każdy z nas ma doświadczenie upadku ale nie każdy z nas ma doświadczenie podniesienia się z tego upadku. Tylko ten, który odkrywa Jezusa Chrystusa i  Jego światło może na nowo przyjąć Jego Łaskę i podnieść się i żyć nadzieją tutaj na świecie ale i również  nadzieją życia wiecznego. To jest to bogactwo, które dzisiaj świętujemy. My wszyscy, którzy przychodzimy aby spotkać się z Chrystusem Zmartwychwstałym odkrywamy, że On rozświetla nasze ciemności i nas nie potępia ale nas podnosi. …….. to jest obraz Boga, który chce z człowiekiem współpracować. On chce nas obdarować swoimi darami. …. Odkryliśmy kogoś kto jest kwint esencją naszego życia, jest mocą. Dzisiaj Pan Jezus do nas mówi przez ewangelistę „Nie bójcie się”. …. Dzisiaj w naszym sercu jest radość i pokój. Nie wynika to z wywyższania się ale ta wyjątkowość polega na tym, że poznaliśmy kogoś kto nas zawsze podniesie z naszych słabości. To jest Bóg, który zawsze przychodzi z namaszczeniem po to żeby nam pomóc. To jest radość, że nie ma takiej chwili, takiego momentu, w którym moglibyśmy czuć się potępieni. Dlatego dzisiaj jest powód do radości i świętowania bo odkrywamy swoją godność. Jesteśmy we właściwym miejscu, jesteśmy na właściwej drodze, jesteśmy we właściwym klimacie wzrostu wiary. To Bóg jest przy nas niezależnie od tego jaka  jest twoja kondycja moralna. Jeżeli chcesz iść przez życie z Bogiem On idzie z Tobą i pozwala ci dojrzewać w wierze na miarę twoich ludzkich możliwości. Ta nowość rodzi nową narrację społeczną. To stało się w pierwszym wieku po Zmartwychwstaniu. Pierwsze teksty, które posiadamy opisują jak chrześcijanie tworzyli nowy sposób funkcjonowania i życia. Musimy mieć świadomość, że po Zmartwychwstaniu nasze życie też  ma być nowe, aby nie dać się porwać temu światu. Warto o tym pamiętać żeby porządkować swoje Zycie w świetle Zmartwychwstania. Pan Bóg chce abyśmy porządkowali nasze życie, abyśmy na nowo z radością szli i nosili różne krzyże, którymi jesteśmy obarczeni. Nie możemy żyć w utopii, że Zmartwychwstanie wyjaśni wszystkie nasze problemy. Zmartwychwstanie spowoduje, że będziemy wiedzieli jak  radzić sobie z problemami. Przeżycie Zmartwychwstania spowoduje, że będziemy szukali klucza, który będzie otwierał serca nasze ale otworzy nam w ostateczności Niebo. …. Kto odkrywa Jezusa Zmartwychwstałego poradzi sobie z problemem zniechęcenia i będzie w stanie zaśpiewać  pieśń „Ciągle zaczynam od nowa”. Bo Zmartwychwstać to zaczynać od nowa każdego dnia z miłością.”

Następną częścią liturgii było poświęceni wody  i odnowienie przyrzeczeń Chrztu św.  Ceremonię poprzedzało odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych. Na zakończenie Eucharystii wszyscy w procesji  z Najświętszym Sakramentem wyruszyli wokół kościoła oznajmiając wszystkim, że Chrystus Zmartwychwstał. Przed rozesłaniem odśpiewaliśmy uroczyste Te Deum.

Proboszcz parafii ks. Ryszard złożył szczególne podziękowania za pomoc i udział w obchodach Triduum Paschalnego: kapłanom pracującym w parafii: ks. Krzysztofowi, ks. Tomaszowi, ks. Łukaszowi  i pochodzącemu ze Szprotawy ks. Tadeuszowi, (który pełni funkcję Ojca Duchownego w Seminarium Duchownym w Paradyżu) – w szczególności za posługę w konfesjonale oraz przewodniczeniu w liturgii Triduum Paschalnego, klerykowi Pawłowi, siostrom zakonnym,  ministrantom, lektorom,  szafarzom, organiście Marcinowi Bojskiemu  i scholi  Vox Cordis za oprawę muzyczną, ks. Krzysztofowi i Piotrowi Siuda  za przygotowanie ciemnicy, ks. Tomaszowi  za przygotowanie grobu, panu Ryszardowi (kościelnemu),  osobom świeckim, którzy aktywnie włączyli się w przygotowanie i prowadzenie liturgii, i wszystkim, którzy chociaż w najmniejszym stopniu przyłączyli się do przeżywania tak wspaniałych modlitewnych dni.

CHRYSTUS  ZMARTWYCHWSTAŁ  – PRAWDZIWIE ZMARTWYCHWSTAŁ !!!